2 پاسخ

  1. خطای نوع اول بعد از انجام ازمون های اماری پژوهشگر در مورد رد یا عدم رد فرضیه تصمیم میگیرد. اگر نتایج ازمون به گونه ای باشد که نتوان ان را رد کند جایی برای اثبات فرضیه پژوهشی باقی نمی ماند اما اگر فرضیه صفر رد شود به طور غیر مستقیم فرضیه پژوهشی تایید میشود اگر فرضیه صفر در واقع صحیح باشد ولی پژوهشگر ان را رد کند خطای نوع اول پیش می اید
    خطای نوع دوم هنگامی انجام میشود که فرض پژوهش درست است اما پژوهشگر به اشتباه فرض صفر را رد کرده و فرض پژوهش را میپذیرد و خطای نوع دوم را با علامت بتا نشان میدهند . اگر فرضیه صفر فرضیه ای غیر صحیح باشد اما پژوهشگر ان را تایید کند خطای نوع دوم پیش می اید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *